can tho

no i zaczelo sie, pobudka o swicie, wlasciwie bez zegarka, bo jakis debil szaleje krzeslami od okolo 5 rano. szybkie sniadanie, jak sie niebawem okaze to sniadanie bedzie nam bokiem wychodzi, albo zupa, jak ktos lubi na sniadanie zupe, albo baardzo zmeczona bagietka z baaardzo zasluzona marmolada, pamietajaca chyba amerykanow.
szybki truchcik do kliniki, z obowiazkowym przejsciem przez ulice, kto byl w wietnami ,wie co to znaczy.
szybkie naciaganie lekow, sprawdzenie sprzetu (o jak to hucznie brzmi) i proba wezwania pierwszych pacjentow. jezyk wietnamski rzadzi sie bardzo dziwnymi prawami, jeden wyraz w zaleznosci od tego gdzie sie akcent umiesci moze miec i 4 znaczenia, ale jak w wyrazie mama zrobic to w 4 rozne sposoby? jak juz sie znajdzie pacjenta, na szczescie przydzielilismy im numery, zeby zachowac jakis porzadek, trzeba im zalozyc wklucie, co oczywiscie u maluchow moze byc troche skomplikowane, bo przeciez trudno je o koniecznosci przekonac. pryktyczne jest to ze prawie wszystkie dzieci ktore operujemy waza 10 kg.
i tak zaczynamy o 7, konczymy okolo 18, potem szybki screening, plan na jutro, trucht przez ulice do hotelu i wyjscie na papu, a papu bardzo dobre, a potem lulu a o 5 znowu budzenie przesuwanymi nad glowa krzeslami.
parada kogutow sie skonczyla, zaczelo nam sie dobrze z miejscowa kadra wspolpracowac.
przy pomocy 4 zwrotow przelamalam lody i tak sobie z wietnamczykami konwersuje witajac sie z nimi, zegnajac, dziekujac i proszac. grunt to dobre wychowanie!

Zdjęcia (17)

Komentarze (1)