granica

mialo byc prosto. poranny autobus z pakse do ubon, a potem sie okaze.
laotanski celnik po przestudiowaniu wszystkich wiz w paszportach wbil nam swoj stempel. w drodze do tajskiej budki ( tj. bardzo nowoczesnego pomieszczenia odpraw paszportowo-celnych) wydalysmy reszte kipow, zeby ich bez sensu po swiecie nie targac. a tu out of blue, zimny prysznic. na tym przejsciu nie sa wydawane visa on arrival, nie maja takiej mocy, prawa i pieczatek. wiedza oczywiscie ze w ambasadach mowia, ze na kazdym przejsciu mozemy taka wize dostac, ale to nie ich problem, nie ich sprawa. sprinetem do laotanczykow, wytlumaczyc zeby nam wyjazd cofneli, ze my jeszcze na chwile do laosu koniecznie musimy, dla nich to no problem, ale nam sie wydaje, ze bez odpowiedniej adnotacji to moze byc problem, wiec sie upieramy zeby nam cos do paszportu wbili, albo cos.. no to wbili. super.pojecia nie mialysmy co tam nabazgrali, ale bylo i to z pieczatka. dalej biegiem do colectivos, do pakse, po drodze juz zatrzymujemy autobus do savanaketh , jakies 240 km na polnoc od pakse, tam na moscie przyjazni mozna dostac wize.
autobus lokalny, ale kierowca ma ciezka noge i mkniemy jednopasmowka prawie jak vip-bus, albo i szybciej. od razu przypominamy sobie, ze my juz lokalnych walorow platniczych nie posiadamy, kierowca mowi ze mu w dolarach placic nie mozemy, ale no problem, jak chcemy to mozemy w kurczakach, tyle ze my kurczakow tez nie mamy.
problem sie rozwiazal, malgoska pognala do kantoru i kase sie zmaterializowala. wspoltowarzyszy podrozy bardzo milych mialysmy, zawsze sprawdzali czy sie w autobusie znajdujemy, czy sie gdzies nie zgubilysmy i nawet do wymiany prowiantu doszlo.
w savanaketh bardzo konkretna celniczka szybciotko nam wizy wbila i jeszcze powiedziala jak mamy dalej na poludnie jechac.to jest juz 3. wiza tajska w czasie tej wyprawy!!! szczesliwie, autobusy odjezdzaja do rayong co godzine. nocnym pojechalysmy w kierunku ko chang.

Komentarze (0)